Gedichten 2 |
De Dans
Verraden Verloren Verdwaald...
Zo was het eerst De mens En het leven om hem heen.
Ze dansten samen Er was nog geen keus Alleen beweging, zo harmonieus. Mens was natuur Zo krachtig en puur.
Vergeten Zo is het nu De natuur En het leven dat verborgen is.
Een wilde stampei De natuur wordt vertrapt Een beweging die niemand meer snapt Het leven wordt alleen bepaald Door hoeveel winst er wordt behaald.
Onbelangrijk Onnozel Onzin...
ZomerDe bomen dromen van zomer Het gras vergat de warme dagen En ik, een mens, heb slechts één wens De zon op mijn huid, mijn haar, mijn hart
Lome wolken rozig hoog in zomerhemel Flitsende vlucht van verre vogels En ik, een vrouw, die slechts één iets voelen wou Rust en ruimte vol geuren en kleuren
De zomer, seizoen van sluimeren en zinderende zon Mijn hart verlangt, het smacht er naar Die warme lange dagen Zomerzon, zomerzin
|